Mengen °C
ÇEYREK EKMEK KESER MİSİN-Sinan GÖKDEMİR-
Yeni günün ilk saatlerinde başlardı fırındaki ekmek kavgamız.Bir gün önceden kurusun diye fırının ağız kısmına yerleştirilen odunlar çıkarılırdı.İçeride çatılan odunlar küreğin ucuna yerleştirilen çıra ile tutuşturularak çalışmaya başlardık.Babam hamur kazanının başında yoğurma işi ile uğraşırken,sıcak su yetiştirme telaşımız,ocakta bulunan kazanın başındaki cebelleşmemizle devam ederdi.Hamur kabarır,maya taşar,tartıp,kesilir,pazılanır,pasalanır,üstü örtülür,yeniden kabarması beklenir.O sırada fırının tavı kontrol edilir,közler kenara çekilir..Fırın sürünge ile temizlenir.Ve işin en zevkli tarafı babam Cezmi’nin –pasa getirin..sesiyle başlardı..Tabi bu arada dudağında gezinip duran samsun cigarası..olmazssa olmazı..Sonra babamın kendi makamında söylediği türküler başlardı.Takii bir aksilik çıkıp türkülerin yerini fırçalar alana kadar.. Ulu cami direk ister.Katlanmaya yürek ister.Benim karnım tok emme-Benim canım börek ister..türküsü hala kulaklarımda çınlar. Pişen ekmekler,sepetlere doldurulur.Pasa bezlerinden yapılan taşıma sistemi kollara geçirilir,sırta yüklendinmi,dağıtım başlardı. Lale lokantasına ilk servis yapılırdı.Daha sonraları bizim iki konağımız oldu.Biri Konak Restaurant,diğeri Konak Ticaret.İkisine ekmek taşımaktan omuzlarım düşerdi.Daha sonraları üç tekerlekli arabamız olunca,omuzlarımızın yükü hafifledi. Ana caddenin kenarlarında akasya ağaçları vardı.Fırınımızın önünde öğle vakitlerinde kuyruk olurdu.Ayaklarında çarık lastik, el örmesi yün çorapların içine,çamur olmasın diye sokulan pantolon paçaları,siyah önlükleri olan öğrenciler,kafalarındaki kasket ve öğlen yesin diye azıklarının konduğu bohçalar bellerine sarılı tek sıra ekmek kuyruğuna girerlerdi.Ekmekler o zaman büyük somun olarak çıktığından çeyrek ekmek kestirilirdi.Ekmeğini alan akasya ağaç- larının diplerine yada çeşme başına kurulurdu.kimisinin bohçasından bir parça üzüm,kimisininkinden helva çıkardı.Üç dört kişi bir araya gelip paylaşırlardı öğlen azıklarını. Sol tarafımızda Terzi Sali amca,sağ tarafımızda Kurusıkı,Berber dayım,Lale lokantası,Nazif amca,Bakkal Şemsettin,Kahveci Yunis,Çiçek lokantası Bakkal Namık,Gazeteci Seyitahmet,Nerber Hayri,Manav Murat,Hancı Aziz,Bakkal Şevket,Bakkal Çolak Cemal,Terzi Rafet,Kahveci Ferhat,Bakkal Osman dede,oğlu Namık,Terzi Faruk,Yazıhaneci Ömer,Pastacı Şakir dede,otel,Sarıosman,Terzi Mustafa,Terzi Kemal,Eşrefin Kahvesi,Şimşek elektrik,Mahir şekerleme,esnaf kahvesi,Berber Nizam,Kunduracı Köksal berideki sıradaydı.atlamış olabilirim. yudum,yudum sevgi kokan,bir dilim ekmek parası için cebelleşen ana caddenin beri tarafında geziniyoruz.Akasya ağaçları- nın gölgesi emekci esnafa ev sahipliği yapardı.Kitapcı dede,boyacı Mehmet abi oralarda günü tamamlardı. Doğal olarak çok şey değişti..Bir çoğu fiziken aramızda değiller ama,sanki bir köşe başından çıkacakmış gibi geliveriyor insana.İster dimki ektikleri sevgiler,dostluklar devam etsin. Devam edeceğiz.Aklımza geldikce hatırlayacağımız yaşanmışlıklar ı kaleme alacağız. Yüzünüzden gülücükler,yüreğinizden sevgiler eksik olmasın. sevgiyle kalın.
YORUMLAR
YAZARIN EKLEMİŞ OLDUĞU YAZILAR
Yüreğine, kalemine sağlık Göbercin.
yürekler hareketlenir belki diyedir emeğimiz.seni seviyorum.her zaman duyarlısındır.selamlar.
Ancak bu kadar güzel anlatilabilirdi.Anilarimda ki cocuklugumda ki Mengen.Cok duygulandim..Tebrikler..
güzel duygularınızı ifade etmeniz beni son derece mutlu etmiştir.yazarken yaşıyorum.okurken yaşatabiliyorsam o çok önemli bir benim için.ne kadar teşekkür etsem azdır.çünkü bu güzel sözler bana yazmalısın komutunu veriyor.selamlar.
çok ğüzel duyguları paylaşmışsınız sinan abi hergün özlem duydugumuz memleket sizlerin sayesinde biraz hafifliyo hüseyin abi de sizde özlemimizi azaltıyosunuz teşekkürler nerde oekmegin tadı şimdi ben küçük ken babam rahmet li çarşıdan bir şey istermisin oglum dediğinde /yaşaryılmaz.şallak/ çarşı ekmegi al derdim çaya bandırıp yemek için otatı bulamıyoruz simdi kolay gelsin iyi çalışmalar
nevzatcığım.şallak dayıma rahmet dilerim.bir çok köşe yazımda yer almıştır.çünkü hayatımın en özlenesi yıllarında kıyısında bir şeyler bırakmış şahsiyetlerdir.kimlerin ne düşündüğü değildir yazdıklarım.benim yaşadıklarımdır.kaldıki benim ilk plastik topumu izmirden abim şallak amca ile göndermişti.hadi unutun bakalım.sizler iyiki varsınız.bende teberikler köyünde bakkal nuri dedemin cumartesi günleri babamın gönderdiği ak ekmekleri çaya batırmak için çok bekledim.ama her defasında heybesinden o ekmekler çıktı.sevgi ve şükranlarımı sunuyorum.selamlar.