Hüseyin Varlık’a Mektup

Hüseyin Varlık’a Mektup

Sevgili arkadaşım;
Yokluğunu hissettirmemek adına geride bıraktıkların, bayrağı en güzel yere taşımak için bütün güçlerini seferber ediyor.
Eşin sevgili Havva hanım unutturmuyor seni. Senin o güler yüzünün, sıcaklığı sevgili kardeşimin ruhuna yansımış ki onun her gülüşü senin zarafetini bizim yüreklerimize yansıtıyor. Evlatların öncelikle Mengenliliğin bütün gerekliliklerini yerine getirmeye çalışıyor. Hani temelini attığın Mengen giyim şenliği vardı ya; 30 Haziranda 6.sını kutladılar gerek evlatların çabası, gerekse katkıda bulunan gönül dostların taşın altına elini sokmaları bizleri gururlandırdı.
Mengen giyim şenliğindeki insani duruş, yerel örgü taşrada bizleri gururlandırıyorsa bu gururun yansıması olan onur senindir.

Sevgili arkadaşım;
Yaşam senin bıraktığın gibi akıyor diyemiyorum, medar-ı maişet motorunun çalışması gün ve gün zorlaşıyor bu zorluk beraberinde insanlar arası ilişkilerinde yara almasına neden oluyor, insanlar arası sıcaklık serin bir atmosfere büründü.
Sen gittin önce adı Mengen Hedef olan sonrasında Bolu Hakimiyet olarak değiştirilen yerel gazete yayınlanmaya başladı.
Haftada 2 gün yazıyorum oraya bu arada mengen.gen.tr’yi de ihmal ettik farkındayım içinde bulunduğum sosyal daralmadan ötürü de kaynaklanıyor, birazcık bu sizleri unuttuğum anlamında değerlendirilmemeli.
Sevgili Hüseyin;
Bak müessesemizin kitapları da var gençlerimizin editörlüğünü yaptığı kitaplar var onlarda süslüyor senin çektiğin güzel fotoğrafların bulunduğu rafları.
Hani Dranas’ın Fahriye Abla diye bir şiiri  var ya
Hani diyor ya
‘Sen en güzel komşumuzdun Fahriye abla’ sende en güzel arkadaşımızdın sevgili Hüseyin Varlık
Hatırlar mısın hiç kırmadık birbirimizi ortaokulda başlayan arkadaşlığımız sonrasında dostluğa dönüştü. Bilirsin dostluk o denli yüce bir makamdır ki kimi eşlikten kardeşlikten ötedir. Biz dostluğumuzu o denli yukarıya taşıyabildik mi bilmiyorum ama inanıyorum yaşadığım sürede bıraktığın his hiç silinmeyecek çünkü sevgili Ahmet Arif’in hasretinden prangalar eskittim kitabının ilk şiiri Anadolu’da derki;
‘Beşikler vermişim Nuh’a
Salıncaklar, hamaklar
Havva Ana’n dünkü çocuk sayılır
Anadoluyum ben

Tanıyor musun?”

Bu kadim topraklar kadim dostluklarla var olmuştur, gönlüm seninle hayat buldurduğumuz kadim dostluğun, dünyam durdukça yaşamasıdır.
Sen Mengen’imizin dünyaya açılan penceresiydin bizler geriye bıraktıkların o pencerenin perdelerinin kapatmamaya çalışıyoruz lakin sen Hüseyin Varlık’tın, diyalektiye göre bu oda ve toplumda her varlık tektir onun içindir ne desek yerini tutmaz.

Sevgili Hüseyin;
Rahmetli babam Ankara’dan dedeme mektup yazar mektubun sonunda da şu ibareyi eksik etmezdi sevgili babacığım baki selam hüdaya emanet olasın.
Canım kardeşim buradaki bütün dostlarımız selam hüdaya emanet olasın.

İbrahim SERVET