KARGOYA GÜZELLEME(Selami ÖZKAN)

KARGOYA GÜZELLEME

“Ne hasta bekler sabahı

Ne taze ölüyü mezar

Ne de şeytan bir günahı

Seni beklediğim kadar.”
Her şey bu uzak memlekete gelişimle başladı. Dört yanı dağlarla çevrili olan bir dağ kent; Hakkâri. Gönlümün yitik yurdunu aradığım, öğretmenliğe aşkla sarıldığım yıllar. Uzaklığa, gurbete öğrencilerimin sevgisiyle karşı koyduğum günler. Sosyal ve kültürel anlamda şehrin çehresini değiştirmeye çalışan ama belli bir süre sonra o kısır döngünün içine hapsolan ben. Bir heyecan bu kadar çabuk tükenmemeli, yarına dair kurulan düşler heba olmamalıydı. Dış âlemle kurulan bağın sadece internetten ve televizyondan ibaret olması ne hazindi. Hani bir gazeteci sormuştu da “Burada en çok neyin hasretini çekiyorsunuz?” diye ben de “Sabah çayımı içerken gazetemi okumak.” demiştim. Ah Cevdet Paşa seni o zaman daha iyi idrak etmiştim: “Mahrûmiyet, kemâlât tevlîd eder.” Doğruydu, insanı olgunlaştıran yoksunluklardı.
Dış dünyadan müjde getiren kargocular da olmasa katlanamazdım bu dünya sızısına. Bir sevgilinin yolunu gözlemek gibi kutsaldı bu diyarda kargo yolu gözlemek. Sipariş edilen her ne ise efsaneleşirdi insanın gözünde. Kitaplar daha bir güzelleşir, aletler daha bir kullanışlı hâle gelirdi sanki. Hele o kargo arabasının beklenen saatte yolda görünmesi onca tedirginliği alır götürürdü. Paket itinayla açılır, kalbin üzerinde taşınırdı. Belki de hayale, ümide olan meylimizdi bizi bu kadar sarıp sarmalayan.
Şimdi oturup eski kargo faturalarını karıştırırken bir bir gözümün önüne geliyor bekleyişlerim. Hey gidi günler diyorum. Artık yollar beni çağırıyor burada misafir oluşumu hatırlatırcasına. “Gelin binmiş deveye, gör ki kısmet nereye” demişler.