A.ARIKAN’dan

A.ARIKAN’dan

Bunları yılların olmadığı bir zaman diliminde şu an yaşayanlara yazıyorum. Çünkü önemli olan şeyler kötü şeylerdir.
Hızlı bir mermi, ok gibi bir tokat, sivri bir hançer gibiydi. Bacakların çözülür, gözlerin bulutlanırdı. Dağılma merasimiydi, sazın en ince telinin kopma sesiydi. Ciğerden bıraktığın havaydı. Kalbe zarar bir kemandı. Seneler önce de böyleydi, aklımı yitirmeden önce de. Belki sonrası olmayacak bir yalan ile avunurken, sağdan soldan bana verilen yalancı şekerlerle tatlandırırım ağzımı. Yok, leş gibi bir pislik bu. Paragrafsız, öznesiz cümle bu. Sızının eriyen ve bir daha toparlanmayan hali, dikenin acısına güleceğin bir an. Sessiz çığlığının, içeriden gelip dünyaları yırtan avaresi. Her bir pislik var bunda, ses kötü, göz kötü, gönül kötü. İyi bir şey bile yok. Bu, alevi elinde söndürmek, lambayı avucunda yanar halde kırmak gibiydi. Uzun uzun koşarken ciğerden gelen hırıltı gibiydi. Piyanistin parmakları kırılırken son anda çamurlu elleriyle bastığı en ince nota gibiydi. Kar ve sonbahar birlikte gibiydi. Kesik yaraya dönüp bakarak ondan medet ummak..

İşte ölüm böyle bir şeydi.

Azime ARIKAN