KİM ESKİ, KİM YENİ?-Selami ÖZKAN-

KİM ESKİ, KİM YENİ?

Yeni bir ortama giren insan bir an evvel oraya alışmak için çabalar. Tutunacak dalları gözlemledikten sonra kendine en uygun kişilerle yakınlık kurar. Yakınlık kurduğu bu kişilerin tecrübelerinin ışığında yabancılık duygusunu üzerinden atmaya çalışır. Oranın gediklisi olmuş kişilerin ufacık sözleri, tavsiyeleri dahi altın hükmündedir artık. Söylenenler, söylenmeyenler ve ima edilenlerle doludur zihin. “Acaba bu adımı nasıl atmalı, şu işi neresinden tutmalı?” diye gelgitlerle tanışmanın vakti gelmiştir. Bazen görmüş geçirmiş diye tabir ettiğimiz kişiler yenilerin canlılığını, tazeliğini içlerine hiç sindiremezler. Bu durum sanat ve edebiyat ortamında da karşımıza çıkar. Bir şiir topluluğu yeni bir anlayışla edebiyat sahnesinde boy gösterince eskiler bu duruma hemen itiraz edip “Bu bağa destursuz girilmez, atınızı geri bağlayın efendiler.” derler. Oysaki hani dün dünle beraber gitmişti ve bugün yeni bir gündü yenilik için? Hani her gün bir yerden göçüp farklı bir yere konmak vardı? Demek ki kalıplaşmış düşüncelerimizden ve alışkanlıklarımızdan kurtulamıyoruz bir türlü. Eski olan sanki her türlü bilgiye vâkıftır. O ne derse doğrudur ve onsuz nefes almak bile sağlığa zararlıdır anlayacağınız. Hele bir de eskilerin kibirlerine dokunmuşsanız işte o zaman yandınız demektir. Sizi nasıl tehlikelerin beklediğini hayal bile edemezsiniz. Olgun insanlar ânda yaşarlar. Onlar zamanı ve insanları kategorize etmekten sakınırlar. Eski – yeni ayrımına hiç girmezler. Onlar için eskimeyen vardır sadece. Tasavvufta da temel kaidelerden biridir öncenin ve sonranın Allah olduğu. Ezel de ebed de O’dur, O’nundur. Neşet Ertaş nasıl da içten seslenir: “Ölürüm sevdiğim zehirim sensin/Evvelim sen oldun, âhirim sensin.” Şimdi söyle Sevgili Dost: Kim eski, kim yeni şu yalan dünyada?

Selami ÖZKAN