TANI-Ş-MAK – Merve Süheyla

“…ama insanlar birbirlerini sık sık görünce, birbirlerini tanıdıklarını sanıyorlar. Birbirlerine soru sormuyorlar ve bundan da yüksünmüyorlar. Birbirleriyle ilgilenmiyorlar, ama tamamen masumca, bunun farkında değiller.”
Milan Kundera

evet böyle
gerçekten böyle
görmeye alıştığımız yüzlere bir süre sonra kendimizce (ve kendimizde karşılığı olan) özellikler yüklüyoruz
tanıdığımıza karar veriyor ve tanımaya çalışmayı bırakıyoruz
oysa hayattaki en zor şeylerden biri “insanı tanımak”ken hem de

birbirimizle konuşmadan, birlikte gülüp eğlenmeden, birlikte susmadan tanınabilir mi insan?
vakit geçirmeden, derin sohbetler yapmadan, acıyı paylaşıp ufalamadan, mutluluğu paylaşıp büyütmeden, tanınabilir mi?
ve bunları her daim yapmadan

ki tanıdığımıza kanaat getirsek de hayatın akışının gücüyle değişiyor insanlar
değişiyoruz

bunca fikirsel akıntıda aynı kalınır mı?
insan değişir
“tanıyorum” demek zaten zorken
ve hatta
mümkün değilken
sürekli gördüğümüz insanı tanıdığımızı düşünmek
sadece bir sanı değil mi?

hem o derinliğinde insanın mümkün mü gördükçe tanımak
her birimizin hayatlarında ne duygular
ne duygusuzluklar
bizi bugünkü insan haline getiren tonla deneyimimiz var
ve tam da bu deneyimlerle günden güne değişiyoruz

ve hayatı daha eğlenceli ve ilginç kılan şeylerden biri aslında bu
her bir yaşantı bir anlama dönüşüyor aklımızda
kalbimizi açtığımız her bir deneyim yoğurup yeniden şekillendiriyor bizi
(iyi ki)
hangimiz isterdik ki yıllarca sabit ve aynı insan olarak kalmayı

sordukça
dinledikçe
sevdikçe
belki kızdıkça
anlamaya çalıştıkça
kendimize eklediklerimizi
ve çıkardıklarımızı paylaştıkça
tanımayı bırakmadıkça güzelleşiyor ilişkiler

güzellik katan ilişkilerle yollarımıza devam etmenin keyfiyle

sevgiyle kalın

(yakınımızdaki insanları düşünüp, gerçekten ne kadar tanıyorum? diye soralım mı kendimize?
hem belki daha yakından tanımaya yatırım yaparız sevdiklerimizi
nasıl olsa bunu yapmak için bolca vaktimiz var bu dönemde :))

https://mervesuheyla.blogspot.com/2020/04/tan-s-mak.html?m=1