Tunç, projesini tekrar hayata geçirmek istiyor

Tunç, projesini tekrar hayata geçirmek istiyor

Bolu’nun Mengen İlçesine 2006 yılında Türkiye’nin ilk domuz çiftliğini ve üretim tesisini kuran fakat dönemin İl Tarım Müdürü tarafından engellenen yatırımcı Gençay Tunç, tekrar bu yatırımı hayata geçirmek istiyor.

Tunç, projesini tekrar hayata geçirmek istiyor

Haber: Semih Baykal

Türkiye, Avrupa Birliği (AB) uyum yasaları çerçevesinde 2006’da yapılan kanun değişikliği ile domuz eti ‘kırmızı et’ statüsüne sokmuştu. Yaban domuzu, at, kuş, tavşan gibi hayvanların etlerinin de bu statüye girmesiyle birlikte bu alanda üretim yapacakların önünün açılması bekleniyordu. Kanun değişikliğini önemli bir fırsat olarak gören yatırımcı Gençay Tunç da, domuz ürünleri üretmek için aynı yıl Bolu’nun Mengen İlçesi Gökçesu Beldesinde yedi bin metrekarelik bir arazi satın aldıktan sonra yaklaşık bir buçuk milyon dolarlık büyük bir domuz çiftliği ve üretim tesisi kurdu. Bu girişimiyle Türkiye’de bu alanda bir ilke imza atan Gencay Tunç, Özellikle yurt dışına ihracat yapmak için kurduğu tesise hibe almak için Dünya Bankasına projesini göndermişti. Dünya Bankası’nın ‘Tarım Projeleri’ yarışmasında birincilik elde ederek 125 bin dolarlık destek almaya hak kazanmıştı. Ancak dönemin İl Gıda Tarım ve Hayvancılık İl Müdürü ve İl genel Meclis Üyeleri tarafından bu projesi engellendi. 2009 yılına kadar hukuk mücadelesi veren ve hiçbir ilerleme kaydedemeyen Tunç, Dünya bankasından kazandığı hibeyi ve kişisel tüm birikimini kaybetti. Tunç, daha sonra oğlunun eğitimi nedeniyle 2009’da Amerika’ya yerleşen yatırımcı, mücadelesine kaldığı yerden devam etmek üzere ve tesisi yeniden açabilmek için geçtiğimiz yıl Mart ayında Türkiye’ye döndü.

HUKUK MÜCADELESİNE KALDIĞI YERDEN DEVAM EDİYOR

Uğradığı haksızlığa karşı mücadelesini sürdüren ve tesisi yeniden açmak isteyen Gençay Tunç, yaşadıklarını şöyle anlattı; “2006 yılının Ekim ayında AB uyum yasaları kapsamında değişiklikler yapıldı, domuz eti ‘kırmızı et’ kodeksine eklendi. Uzun yıllardır avcılık yaptığım için, bunun bir fırsat olabileceğini düşündüm. Daha önce domuz vurulduğunda, olduğu yerde bırakılıyordu. Bu aynı zamanda millî servet kaybıydı. Ben bu millî serveti değerlendirmeyi düşündüm; bir proje üretip domuz etini işleyerek ihraç etmeye karar verdim. Türkiye’de en fazla domuz Bolu’da olduğundan, bu projeyi orada yapmak için araştırmalara başladım. Bolu Tarım İl Müdürlüğü’nden Teoman Bozoğlu, projemi olumlu karşıladı ve bana Dünya Bankası’na başvurmamı tavsiye etti. Başvurumuz birinci oldu ancak bu birincilikle hak ettiğimiz hibeyi alamadık, çünkü fon, tesis işlemeye başladığı zaman yatırılacaktı; izinler bir türlü alınamadı. 2007 yılına kadar Bayındırlıktan imar izni bekledik ve süreç tamamlandı. Daha sonra proje İl Genel Meclisine geldi ve burada 2 kişi hariç diğerlerinin oylarıyla onaylandı. Bu iki kişi, Sakarya Mahkemesine giderek iptal davası açtı. Fakat mahkeme bu projenin iptaline izin vermedi. Ancak ne olduysa bundan sonra oldu. İnşaat İhalesini yaptıktan sonra 9 Kasım 2007 yılında Tarım İl Müdürlüğü’nün onayına sundum. Ancak Tarım il Müdürü 31 Aralık 2007’de ‘Bazı belgeler eksik’ diyerek ihaleyi iptal etti. Fakat Ankara’dan İl Müdürüne talimat var. Bu talimatın son kısmında şu yazıyor; ‘Yürütülmesinin durdurulmasının reddi yönünde bir karar olduğu da göz önünde bulundurularak yatırım işlemlerine devam ettirilmesi yönünde kanaatte varılmıştır’ diyor. İşte yazıyı il tarım müdürü bizden sakladı. Tabii bu süre içinde çok tehdit aldım, evim tarandı, açlık grevine başladım. Tam dört yıl bu projenin peşinde koştum ve olan sadece bana oldu. 2009’da Amerika’ya gitme kararı aldım, çünkü hiçbir maddi gücüm kalmamıştı, yıpranmıştım ve can güvenliğim yoktu. Orada bir hayat kurdum ve oğlumu orada okuttum. Oğlum halen ABD’de; hayatını orada sürdürecek. Bense burada yarım kalan hukuk savaşım için geri döndüm. Bolu Tarım İl Müdürü şahsi olarak projeye izin vermedi” dedi.
Olay Gündem