TÜRKBEYLİ BAYRAMLARI – Aydın ERÇELİK

Talat Gürkan’ın Hatıraları

Biliyorsunuz yıllar önce dini bayramlarımızda hali vakti yerinde olanlar evlerde bayram yemeği çıkarırlardı.

Yine o bayram günlerinden bir Ağustos günü, hava kavurucu sıcak ve Mengen’in tarihi ve en eski camisinin, yani Türkbeyli Camisinin bahçesindeyiz.

Bizler büyük bir sabırsızlıkla camide namaz kılan cemaatin bir an önce çıkmalarını bekliyoruz.

Gruplar halinde evlere yemek yemeye gitmenin heyecanı içindeyiz.

Biliyorsunuz bayram çıkaranların isimleri küçük kâğıtlara yazılır ve bir şapkanın içinde kura çekimi için hazır vaziyette dururlardı. O gün sevgili muhtarımız

Osman Ağabey‘in yanına giderek kurayı benim çekmem için nasıl dil döktüğüm hala gözümün önündedir.

Ne bilsin muhtarımız, kurayı ben çektikten sonra ortalığın karışacağını.

O şapkadan küçük kâğıdı çekmem, dışarıda okumadan gizlice kâğıda bakmam, orada yazılı olan rahmetli Macir Nuri amcamızın ismini görmem kısa bir süremi almıştı.

O an düşündüm ki Türkbeyli Camisi neree, hastanenin arkasındaki Macir Nuri amcanın evi nere.

Bu ağustos sıcağında o hastane yokuşunu çıkmanın grubumuzda bulunan ihtiyar amcalara hiçte kolay gelmeyeceğini düşünerek göz ucuyla diğer bayram çıkaranlara bakmam ve sevgili ağabeyimiz Manav İhsan’ı orada görmem bana yetti.

Ben kâğıtta yazılı olan Nuri ÖZTÜRK adının yerine manav İhsan ağabeyimizi okudum ve İhsan ağabeyimizde grubun önüne geçerek bizleri  100 metre uzaktaki evine götürmeye başladı.

Bu arada bende bildiğim tüm duaları okuyarak sonra çekilecek kurada Nuri amcanın ismi yazılı olan kâğıdın çıkmaması için Allah’a yalvardım.

Neyse ki biz eve gidesiye kadar duam kabul gördü ki öyle bir sorunla karşılaşmadık.

İhsan abinin evine girdik, grupta bulunan iki ihtiyar amca da merdivenlere oturup bu sıcakta giydikleri meslerini çıkarma uğraşına girdiler.

Biz yukarıda yemeğimizi yedik, çayımızı içtik ve İhsan abi’ye teşekkür ederek gitmek üzere merdivenlerden aşağıya indik.

O ara gördüm ki iki ihtiyar amcamız hala mesleri çıkarmakla meşguldüler.

Gelelim yine cami önüne.

O şapkada kala kala bir adet kâğıt kalıyor ve rahmetli Macir Nuri amca da küplere biniyor.

“Bendeki de şans ya kala kala  kurada en sona kaldım.

Evde o kadar yemek pişti ama cemaatten de 5 kişi kaldı” derken en öndeki vatandaş şapkadan o kâğıdı alıyor ve okuyor “İHSAN ŞAFAK”.

İhsan ağabey ilk kurada çıktığı için ortalık karışıyor.

Olayı çözen muhtar oluyor tabi.

Ertesi gün tekrar caminin önündeyiz.

Ben yine muhtarın yanına gidip “kurayı çekebilir miyim?” diye sorunca tüm cemaatin hepsi birden “sakın ha, sen şapkanın yanına fazla yaklaşma” deyip kura çekimi bitesiye kadar beni şapkanın yanına yaklaştırmadılar.

Unutmadan dün yine İhsan Abı’nın evinin önünden geçerken o iki ihtiyar amcaların meslerden ancak birer tanesini çıkardıklarını gördüm.

Zannedersem önümüzdeki şeker bayramı ikinci mesleri de çıkarırlarsa İhsan Abinin evinde yemek yiyecekler.