YORULDUM

Anahtar kapıyı açmıyor artık
Hani paspasdaki terliklerimiz
Anılar dahi geçmiyor artık
Karanlığa oynamaktan yoruldum.

Evimiz kapıda başlardı bizim
Kedimiz uzanır kışlardı bizim
Külde de patates haslardı bizim
Haylazları haylamaktan yoruldum.

Salondan sesimiz aşardı bizim
Çocuklar orada koşardı bizim
Sesimiz gürleşip coşardı bizim
Yaramazı paylamaktan yoruldum.

Odamız çift idi birisi geniş
İçerisi dolmadı çalış sen çalış
Hayat böyledir bunada alış
Bunları söylemekten yoruldum.

Diğeri küçüktü ötekilerden
Az ferah görürdün onu kilerden
Her ne ister isen bizimkilerden
Onlarıda peylemekten yoruldum.

AKSOY’dan