USTALARIN USTASI ŞAKİR EREN’İN ARDINDAN – Aydın ERÇELİK

Az önce çok üzücü bir haber aldım. Şakir Eren ağabeyim maalesef vefat etmiş. Kendisine Allahtan rahmet dilerim. Aile fertlerine baş sağlığı dilerim. Mekanı cennet olsun inşallah.

Ustaların ustası Şakir EREN 1946 senesinde Mengen ilçemizin Bölükören Köyünde doğmuştur.

Babası Rasim EREN namı diyar Uzun Rasim Ağa, annesi Hayriye EREN’DİR.

Beşkardeş olan Şakir EREN’İN kardeşleri Eczacı merhum Mustafa EREN, Emine EREN, Şerife TERGİP ve Döndü TABAK’DIR.

1960 senesinde henüz 14 yaşında iken gurbete çalışmaya gönderilmiş ve çırak olarak başladığı aşçılık mesleğinde 55 sene aralıksız çalışarak birçok ustanın yetişmesine vesile olmuş ve meslekte ustaların ustası mertebesine yükselmiştir.

1969 senesinde Hacı Ahmetler Köyünden Şaziye TURAN hanımefendi ile evlenmiştir. Ercan ve Erkan adında iki evladı olan Şakir EREN Gebze’de yaşamaktadır.

ŞAKİR EREN’İN 1977 SENESİNDEN KALMA BİR ANISI

1977 senesinde Aydın ERÇELİK’İN babası rahmetli Fikri eniştem TEM otoyolunda çalışıyordu.

Bende o yıllarda C.H.P Gebze ilçe teşkilatında aktif olarak siyaset yapıyordum.

Merhum Başbakanımız Bülent ECEVİT o yıllarda bana imzalı bir fotoğrafını hediye etmişti.

Bende o fotoğrafı büyük bir gurur duyarak evimin salonuna asmıştım.

O yıllarda TEM otoyolunun Gebze’de bulunan şantiye mutfağında çalışan rahmetli Fikri Eniştem ayda bir kaç defa akşamları beni ziyarete gelirdi.

Çay içer sohbet ederdik.

Bir akşam yine ziyarete geldi.

Salonda oturuyorduk.

Rahmetli eniştem o yıllarda koyu Demirelci idi.

Gözü duvardaki Ecevit’in resmine ilişti.

Yeğenim bu resim ne böyle bu resmi kaldırmazsan ben bir daha senin evine gelmem dedi.

Ben de ne demek Fikri Enişte be, bu resim senden kıymetli mi dedim ve Başbakanımız merhum Bülent Ecevit’in resmini derhal duvardan kaldırarak eşim Şaziye Hanımın sandığına koydum.

Ardından Fikri Eniştem kalp krizi geçirdi ve 1982 senesinde vefat etti.

Ben rahmetli Fikri Eniştemi o kadar çok seviyordum ki o resmi bir daha eşimin sandığından çıkaramadım.

O resim hala bizim Şaziye Hanım’ın sandığında durur.