BAZLAMA NE ZAMAN ŞEHİRLİ OLDU

BAZLAMA NE ZAMAN ŞEHİRLİ OLDU

Ekmek işi mühim mesele.

Hele;

Köylü kadınlar tarafından yapılan; bazlama var ya!

Pişer pişmez, yağ sürüp, az tuz sepeleyip yemesi yok mu?

Muazzam bir damak tadı bırakır.

Doyulur, yudum yudum yutulur.

Ekmeğe kanılır, açlık unutulur.

Bazlama.!!

Nine yadigarı

Kültürümüzün medarı  iftarı..

Bağışıklık sistemimizin ilacıdır!!..

Köylü için bazlama; ekmek elden su gölden meselesi değildir.

Bazlama;

Süt, yoğurt, peynir kadar mühimdir; köylünün geçimi için..

Bu vesile ile ekmeğinin peşinden koşan köylümün.!!

Önünde, ardında, sağında, solunda, verdiği emeğin karşısında saygı ile eğiliyorum.

Bazlama’ya mübarek elleriyle şekil verenlerin,

Mayalayıp; kuzinede eviren çeviren ve pişirenlerin elleri dert görmesin.

Uzun zamandır bazlama şehir ekmeği oldu gibi bir şey.

Eski köylü, yeni şehirliler bazlama kültürünü; bazlamayı satın alarak yaşatma muradında..

Köylü kadını, bazlamayı satarak geçimini sağlama derdinde.

Ve Fakat.

Sırf bu yüzden, bazlama imalatı yapan küçük işletmeler kuruldu ki!

Bazlama!!!

Ansızın şehirli oldu.

Ruhsatı oldu.

Palazlandı,

Hazırından mayalandı.

İçini aldı.

Kabardı.

Doğduğu köyü, şekil veren eli, bazlama tokluğuna çalışan köylüsünü unuttu.

Belediye ile muhatap oldu.

Yol yordam öğrendi.

Okuluna gitti.

Mezun oldu emin ellerden sertifikasını aldı.

Yeni bir çevre edindi.

Zabıtası bile oldu.

Köyüne yabancılaştı.

Kafelere, restoranlara gitmeye başladı.

Namaz ekmeği günlerini unuttu.

Beş çaylarına alıştı.

Kaşarla tanıştı.

Köylü ve köylü kadını bazlamasız kaldı.

Çocuğu elinden alınmış gibi oldu.

Bir cumartesi günü(Mengen Pazarı)

Köylüye;

Keş,

Süt,

Yoğurt,

Yağ senin olsun.

Bazlama artık şehirli oldu.

Mealen..

Satamazsın denildi.

Köylü ne yapacağını şaşırdı.

Eli ayağı dolaştı.

Bazlama ile arasına konulan bu vakitsiz sosyal mesafe gücüne gitmişti.

Ağlamaklı oldu bir kadın..

Keşiğe gittiği günlerini, taşımalı eğitimini sayıkladı bir çocuk korkudan..

Sordu kendi kendine neden!

Bir fotoğraf verdiler Foto Varlık’a toplu halde.

Kısık sesleriyle şöyle diyebildiler..

“Köy ekmeğimizi satmamıza izin istiyoruz”

Normalleşme derken, anormal bir durum Pazar yerinin tam ortasına kurulmuştu.

Teşbih şöyle diyordu;

“Bir deli kuyuya taş atmış kırk akıllı çıkaramamış”

Öyle mi olmuştu yoksa.

Yoksa; ne oluyordu da.!!

Civar ilçelerde, bir başka ilin ilçesinde bu yasak yoktu.

Şahsen covit-19 musibetine karşı alınan alınacak tüm önlemlere saygı duyuyorum.

Ama gel gelelim.

Köylünün;

Sütüne, yoğurduna, keşine, peynirine, sebzesine laf etmeyip.

İçinden cımbızla bazlamayı seçersen..

Orada bir muziplik olduğunu hemen anlarım.

Korona nedeniyle normalleşmeye başlamışken,

Üstelik.!!

Bir çok köy ürününün satışının yapılması mümkün görülürken,

Bazlamanın yasağa takılması bana hiç mantıklı gelmedi.

Sadece bazlamaya konulan bu yasağın normalleşme sürecinde mutlaka bir açıklaması olmalı.

Bir açıklama ile bu işin çözümünü;

Başta Mengen İlçe Kaymakamlığımızdan,

Sonra Mengen Belediye Başkanlığımızdan bekliyorum.

Mevzu sadece zabıta kuvvetleri tarafından başlatılmış..

Oysa;

Bazlama poşetlenir, üretici köylüsü belli edilir cumartesi günleri olmak üzere yeri yurdu tescil edilirse bir sorun kalacağını sanmıyorum.

Yoksa söylenecek şarkı sözü şudur.

“Bu ne yaman çelişki anne”