İnsanlığa Çağrı

Dumanlı dağlar misali
Başımızda sisler, içimizde puslar
Biçare kullar gibiyiz; Ne çare
Faydasız hicranlar, çaresiz yaslar

Direnmekteyiz acılara, hüsranlara
Yol vermek olmaz pusudaki çakallara
Döksek te derdimizi dağlara, ummana
Söz geçmiyor içimizdeki fırtınalara

Yaratılış gayesi unutulmuş; Yazık
Düşman olmuş insanlar insanlığa
Eziyet, zulmet güç olmuş alemde
Yüzleşeceğiz hepimiz mutlak ölümle

İnsanlık için acılarım, yüreğim kan ağlar
Gözümden akan yaşlar içimi dağlar
Hani dostluklar, hani nerede sevdalar
Alem namert olmuş, çoğalmış haksızlıklar

Patlıyor bombalar, yanıyor canlar
Bir hiç uğruna akıtılıyor kanlar
Yazıktır; Umutsuzca çırpınıyor insanlar
Bitsin artık acılar, bitsin hüsranlar

Bu dünya emanet değil mi hepimize?
Uyanında sahip çıkalım emanetimize
Ne diyeceğiz süt kokan bebelerimize
Ey insanlık; Silkinde gel artık kendine

Yaratan kutlu kıldı da insanları
İnsanlık için cennetinden kovdu şeytanı
Yıkmalıyız, zulmet ve utanç duvarlarını
Ey insanlık; Utan kendinden, utan halinden

Güzelim dünyayı dar ettik kendimize
Sessiz sedasız sanki sinmişçesine
Gerçekler aynasından bakmalıyız halimize
Ey insanlık; Silkinde gel artık kendine

İşitin dostlar Şeref dertli yine
Yakıyor ateş düşmüşte öz sinesine
Allah için, insanlık için, barış için
Ey insanlık; N’olur uyan da gel artık kendine

Gönüller Dostu Mengenli Şair Şerafettin KAYAR
16.03.06 Perşembe