Meçhul -Deruni- Adam

MEÇHUL – Deruni – ADAM

O deruni adam, adı kendinde saklı,
Acibe huylu ahvaldi, onun fıtratı.
Aratmazdı hiç, şahlanmış doru at’ı,
Kendince arzuhâli, muratları vardı.
<…>><<…>
Bizar esef ederdi, durduk yere,
Bayılırdı sanki, sırıma un sermeye,
İhtiyaç duyardı, izzet ile pişmeye.
İnatlaşırdı bazı hâl, aksiliği tutardı.
<…>><<…>
Alize gibi mutedildi, çoğu zamanlar,
Bazı anlar saman alevi gibi parlar,
Daral gelir sığmaz kalıbına; taşar.
Nefsi ile muhakemesi, insafı vardı.
<…>><<…>
Latife yaparsa da, yalana kızardı,
Kendi söylediğine bazen zat-ı kanardı,
Temiz kalpliydi, her kulu öyle sanardı,
Girince çıkmaza, pür telaş çabalardı.
<…>><<…>
Gittiği cemiyetlerde, dikkati çeker,
Acardır atılır, ulu orta hükmeder.
Fikir üretir, kimisi kabustan beter,
Gelgitlerle coşkunsal bir hâli vardı.
<…>><<…>
Yazılaydı eğer, roman olurmuş hayatı,
Beşeriyet âlemi, ona bir garip bakardı,
Oysa ki; deli yürekli, adam gibi adamdı.
Bu nüktede, izanı olanlara ibret vardı.
<…>><<…>
Simasında ruhunun izi, su gibi berrak,
Mazlumlara şefkatli, hainlere Aslandı.
Asabi hallerinde dahi oldukça duygusal,
Deli dolu haliyle o, insan kere İnsan’dı.
<…>><<…>

Gönüller Dostu Mengenli Şair Şerafettin KAYAR
30 Mart 2007 Cuma