Hainmiş İnsancık

Güzellikler yeşertirken inancımda
Duru benliğimde goncalar açardı
İnsanız inandık, dostluklar sıcacık
Nereden bilirdim ki, hainmiş insancık.

Ben öyle görmedim, öyle öğrenmedim
Kısacık ömürde hep güzellik dilerdim
Kemi kabullenemedim, kendimi gerdim
Nereden bilirdim ki, hainmiş insancık.

Riyakâr habislerden yüreğim yandı
Dostum saydıklarım seyrine daldı
Benliğimde hüsranın izleri kaldı
Nereden bilirdim ki, hainmiş insancık.

Vefalar derler iken ihaneti yaşadım
Bunca yükü sinemde nasıl da taşıdım
Hoyrat gidişe nedense çok şaşırdım
Nereden bilirdim ki, hainmiş insancık.

Anlatılamaz özeldir, sırra sayarım
Şirrete uygun olamaz mazbut ayarım
Doğrudan yanayım, bilinir umarım
Nereden bilirdim ki, hainmiş insancık.

Şerefim nice dertler acılar yaşadın
Yaralı gönlüne sabırlar bağladın
Keza sesli söyledin, sessizce ağladın
Nereden bilirdin ki! Hainmiş insancık

Gönüller Dostu Mengenli Şair Şerafettin KAYAR
11.03.2012 Pazar