Özüm Toprak

Gökten yağanı himmet bilir ki toprak,
Sindirip öze rahmeti, verir kat kat,
Dökülür bağrına, gübre olur yaprak,
Ben özüm olmak istiyorum, ben toprak.

Ayaklar altında kaldı yerinmedi,
Arzular harici kıymet verilmedi,
Pınar olup akar, vefaya özlemi,
Ben özüm olmak istiyorum, ben toprak.

Gafil olanlar bozdu doğal düzeni,
Hunharca, acımasızca katledildi,
Garabetli nefisler, seyir eyledi,
Ben özüm olmak istiyorum, ben toprak

Mahzuna da faside de yüz çevirmez
Gönül cevheri nurdur, riya nedir bilmez?
Kucak açar ki muhtaca, hakir görmez,
Ben özüm olmak istiyorum, ben toprak.

Yapışmıştır kabuğuna tüm varlıklar,
Adilane olunsa sıkmaz darlıklar,
Beşerden beşere zulüm, hep zorluklar,
Ben özüm olmak istiyorum, ben toprak.

Bir tohuma bin verdi, gönüller doydu,
Hami ocağı, diyarı vatan; oydu,
Sevmesini bilene ana, yar oldu,
Ben özüm olmak istiyorum, ben toprak.

Su beslerken güneş ile olgunlaşır,
Sayısız varlığı vefakarca taşır,
Topraktan gelenler, aslına karışır,
Ben özüm olmak istiyorum, ben toprak.

Şerefim; yaksa da cefalar özünde,
Ahdi vefa gibi yar olsun gönlünde.
Sığınacak son liman bekler seni de,
Ben özüm olmak istiyorum, ben toprak.

Gönüller Dostu Mengenli Şair Şerafettin KAYAR
30 Temmuz 2007