Umuda Tutunuş

Umuda yolculuk mu bu gidiş, ahval
Bir yerlerde kaydediliyor yaşanan her hâl
Çırpınır durursun yok mu tutunacak bir dal
Çaresizlik, bezginlik sanki ateşten sal
—————
Ümit varoluştur, direniştir acılara inat
Kaybedilen ümit can yakan bir ızdırap
Öyle ki bilinmeze sürükleyen girdap
Tutun umutlarına, aydınlansın mehtap
—————
Küçücük kuşlar bile süzülürken semada
Kanatlarına tutunur yerçekimine inat
Savur at acılarını, harman olsun, tınaz
Ufacıkta olsa sevinçlere tutun biraz
—————
Ahenk bozulmaya görsün bir an
Göz ne can görür, ne de canan
Ateşin düştüğü yerdir, pervasızca yanan
Sınav zor, hayata tutunmak insanı bağlayan
—————
Hangi yürek yanmaz, hissederse acıyı
Durduran olmaz ise kanayan yarayı
İki yüzlülük, riya sarmış güzelim dünyayı
Yok mu durduracak akan kanları, istilayı
—————
Ağalar, beyler ki, nefsi sevda peşinde
Bi çarelerin, haykırışları, yakarışları dilinde
Umut saklı, umut “yas”lı kalplerinde gözlerinde
Döner dururlar, ızdırabın çemberinde
—————
İnsanlığa seslenen bir garip “Şeref”im
Uyanın Ey ağalar!, Ey beyler!
Zehirli değnek bilinmez kimlere değer
Umutları yakmış, fitneye bulaşmışsan eğer
Sakın inleme! Geçmişini hatırla yeter!..
—————

Gönüller Dostu Mengenli Şair Şerafettin KAYAR

7 Şubat 2007