Mengen °C
Mehmet ÖZKAN’ın Ardından – Özkan AKAR
MEHMET ÖZKAN’IN ARDINDAN
Ölüm gibi bir durum insana çok farklı duygular hissettirebilir. Nasıl ölmek ister insan ? Çok ani mi gitmeli bu dünyadan ? Vedalaşmak için uzun uzun kalmalı mı yoksa ? Hiçbirinin garantisi yokken bence her anını vedalaşıyor gibi kıymetli geçirmeli insan. Ölüyor işte insan. Geriye sadece acı tatlı hatırası kalıyor.
Ölüm uçurumunun kenarında yalnız başına,yanında hiç kimse olmadan yaşamaktı kaderi…68 yaşında veda etti bu dünyaya..
Çocukluğumun geçtiği köyde, kendisini hiç görmeden büyüdüm.Önce İstanbul’a sonra İzmir’e gitmişti hayatını kazanmak için.Çok uzun bir süre köylere uğramamıştı.O dönemlerde şimdiki gibi iletişim araçları da yoktu.Ve birgün köye daha doğrusu babası Mithat dayıya bir haber gelmiş, Mehmet öldü diye.Üstelik cenazesini Belediye kimsesizler mezarlığına gömmüş !.. Mithat dayı durur mu !.. Hemen atlayıp gitmiş İzmir’e sorup soruştururken rastgelmiş oğlu Mehmet’e …Gelen haber doğru değilmiş. İyi ki de doğru değilmiş, Beraber dönmüşler Mengen’e..
Köye döndükten sonra tanımıştım kendisini.
Zalim zaman içinde kışları köyde kimse kalmayınca Mehmet abi tek başına kalır oldu koca mahallede.
Yazları nüfus çoğalsa da sonbaharda kimseler kalmıyordu Korkutlar mahallesinde. Herkesin evine,malına göz kulak oluyordu.Köyde su hattı patlasa,istenmeyen bir durum olsa ondan alıyorduk haberleri.. Köye gittiğimizde evin anahtarı yanımızda yoksa ondan alırdık evin yedek anahtarını… Herkesin bir şekilde işi düşerdi Mehmet abiye.. Kah elinde baltası giderdi ormana,kah elleri arkada gezerdi köy içinde..
Her köye gittiğimizde takılırdı bize ; Eliniz boş mu geldiniz ? Almayacağım sizi köye !…
Kimsenin bakmak istemediği ve köyümüz yakınlarına atılan köpekler Mehmet abiye sığınırdı. Bakardı onlara elinden geldiğince… Yine kedileri vardı yanında duran, hayata gözlerini yumarken bile yanındalarmış, tanıklık etmişler bir ölüme.. Üstelik bu sefer gerçekten ölmüştü.. Şimdi onlar da sahipsiz kaldı bir başlarına…Demlediği çaydan yarım bardak içebilmişti ölüm onu yakaladığında..
Uyumak üzereyken , “Uyanmayabilirsin.” Uyandığın zaman da “Bir daha uyumayabilirsin.” Evden çıkarken “Geri dönmeyebilirsin.” Döndüğün zaman da, “Bir daha çıkamayabilirsin.” Her yerde kısadır bu aralık. Ölüm kendini her yerde bu kadar yakın göstermese de aslında her yerde bu kadar yakınımızdadır..
Cenazesinde son görevimi yapmak isterdim ama nasip olmadı bana. Sende hakkım yoktur ama varsa da helal olsun Mehmet ağabey. Allah rahmetiyle karşılasın,mekanın cennet olsun.
Son söze gelirsek ; Ölüm her şeyi bitirir bir gün. Kimseleri incitmeyin, kalp kırmayın. Bir gün özür dileyecek kadar bile zamanınız olmayabilir..
Özkan AKAR
31 Ocak 2022
YORUMLAR
BENZER KONULAR
04.11.2020
Foto VARLIK’dan Mengen’den tüm dost ve tanıdıkları selamlıyoruz. Yeni kimlikler,...
07.08.2019
https://www.youtube.com/watch?v=n3tqPb5_qI0
08.05.2015
2-10 Mayıs tarihlerinde olan trafik haftasında Mengen okullarında seminer...
02.11.2013
Türkiye Aşçılar Federasyonu, İzmir Aşçılar Derneği ve Travel...
