Son Nefes

Yollarda yarım metre kar
İçimde tarifsiz bir sıkıntı var
Uçarcasına koştum koştum ama
Yetişemedim son nefesine baba

Soğuk bir Pazar günüydü
Ben soğuktan daha soğuktum o gün
Dona kalmıştım bu ani haberle
Baban ölüyor, yetiş! Dediler.

Elim ayağım dolaştı
Ne yapacağımı şaşırdım birden
Canım kadar sevdiğim babam
Bizi bırakıp gitti aniden

Böyle bir durumda ne yapılırdı?
Kilitlendi ağzım konuşamadım
Sahipsiz kalakaldım ortada
İnan o gün kendimi tanıyamadım.

Dokuz yıldır alışamadı bu beden
Zamansız ayrılıverdin neden?
Geriye dönmüyormuş bir kere giden
Sığdıramadım bu ayrılığı sığdıramadım gönül kafesime baba

Mengen’li Şair Durmuş EROL