Varlığım Baki – Azime ARIKAN

Mengen.Gen.TR olarak köşe yazarlarımızı genişletmeye ve onları sizlerle buluşturmaya devam ediyoruz. Mengen.Gen.TR köşe yazarları ailesine katılan yazarımız Azime Arıkan’a hoş geldin diyoruz. Dolu dolu yaşamayı seven yazarımız ile keyifli okumalar diliyoruz.

Mengen.Gen.TR sitemizin Köşe Yazarları arasına katılan Azime Arıkan kimdir?

Mengen’in Kavacık köyünde doğan, ilkokuldan başlayarak yaşamına Ankara’da devam eden Azime Arıkan özel bir bankadan emekli.

Tiyatro ve şiir dinletilerinin olmazsa olmazı olduğu ve en büyük hobisinin de nezih bir trekking grubuyla dağlarda 15-20 km. yürümek olduğunu, bunun yanı sıra okumanın, araştırmanın, yazmanın hayatında önemli bir yer teşkil ettiğini belirten Arıkan, sürekli aktif olmayı ilke ediniyor. Bazı sivil toplum kuruluşlarının yönetim kurullarında yer alıyor.

Arıkan, emekli olduğunda en çok hayata geçirmek istediği engellilere yönelik akülü tekerlekli sandalye projesini bireysel olarak kadim dostları ve çevresindeki gönlü yüce insanlarla gerçekleştirmenin manevi hazzını yaşadığını belirtiyor.

Azime Arıkan yazacağı yazılarda yaşanmışlıklara, anılara, yaşama dair konulara değinecek.

Nasıl başlayıp, nasıl anlatsam Mengen sevdalısı güzel insan Hüseyin Varlık seni; Paylaştığı her kareye kibar, yumuşak, sevgi dolu sözcüklerle başlayan, bizlere sıla yolunda köprü olup tüm samimiyetiyle, yüreğiyle çektiği fotoğrafları kişiye özel servis eden şahsına münhasır, Mengen’in medar-ı iftiharı, bu güne dek yokluğuna inanamadım, yazmaya ne gücüm yetti, ne de kalemim. Sosyal medyada yapılan paylaşımlara dahi yorum yapacak sözcük bulamadım. Seni anlatmaya kelimeler yetmeyecekti. Beş yıl önce sevgili arkadaşımız Nurten Demircioğlu’nun da aramızda olduğu Yedigöller programı yapıp sonbahar fotoğrafları çekmek için gittiğimiz o gün hayatımızın en güzel anlarıydı. Tabiri caizse çocuklar gibi şendik.

Seni mütevazı, güler yüzün ve iyilik yarışında olan yüreğinle ömrümce yâd edeceğim. Işıklar içinde uyu, melekler yoldaşın olsun, yattığın yerde incinme Mengen’ le bütünleşen koca yürek.

VARLIĞIM BAKİ

Her gün aynı saatte kalkarım yatağımdan
Bilirdim gün geçiyor Ama dün hep aklımda
Alarmı çalmayan saatlere geldim yine
Dönüp durduğum rüyaların içinde bir yerlerde

Yol gösteriyor bana sabahlar, göğe gitmek için
Kahinlerin bildiği ama asla söylemediği yerlere
Göz yaşı bırakıyor arkasında gidenler,
Ben ise bir sandalye, ailem ve bir kaç dost…

Sıcağı vuruyor yine öğlen güneşinin
Gidiyorum ve giriyorum kapılardan, anahtarları üzerlerinde
Taşıdığım yükler koruyor beni bu günlerde
Yüksüz başıboş insanların kötülüğünden

Ciğerimdeki hırıltıyı duyuyorum nicedir
Anlıyorum ki birazdan dolacak gün, günüm…
Tarıyorum saçlarımı ve iyi giyiniyorum
Çünkü kader merhametli derler bu vakitler

Sanırım artık yorulmayacağım akşamları
İmzaladığım son anlaşma bu olsa gerek
Saçlarım kır, yüzüm kırışık olsa da yer yüzünde son kez
Unutmayın, hep bâkidir bendeki bu VARLIK…

Özdemir Asaf”ın dizeleri ile ilk buluşmamıza veda ediyorum. Sevgiler….

Öyle çabuk geçiyor ki günler
Hele sen de bir bak hayatına
Yarın bitecek sanki her şey
Yarın ölecek gibiyiz.
Daha doymamışız yaşamasına
Günlerimiz dün bir, bugün iki
Sakın bir şey bırakma yarına
Yarın yok ki.