ZİHİN TUTSAKLIĞI-Tahsin AKDUMAN

Ne çok fikr-i sabitimiz var. Birçok konuda kesin fikir sahibiyiz.

Arzularımız, isteklerimiz, önyargılarımız bizi maalesef bırakmıyor. Heveslerimiz sabit fikir haline geliyor. İş hayatında, toplumsal işlerde, evde, aile içinde bir bilmişlik hali bizi esir alıyor. Dediklerimiz olmayınca çevremiz bizden rahatsız oluyor. Etrafımızı kırıyor döküyor sanki küçük bir çocuk gibi ağlayıp sızlayıp şikâyet ediyoruz.

 Asya kıtasında maymun yakalamak için kullanılan bir çeşit tuzak vardır. Bir Hindistan cevizi oyulur ve iple bir ağaca bağlanır. Hindistan cevizinin altına ince bir yarık açılır ve oradan içine tatlı bir yiyecek konur. Bu yarık sadece maymunun elini açıkken sokacağı kadar büyüklüktedir, yumruk yaptığında elini dışarı çıkaramaz.

 Maymun, tatlının kokusunu alır, yiyeceği yakalamak için elini içeri sokar ve yiyeceği kavrar, ama yiyecek elindeyken elini dışarı çıkarması imkânsızdır. Sıkıca yumruk yapılmış el, bu yarıktan dışarı çıkmaz. Avcılar geldiğinde, maymun çılgına döner ama kaçamaz. Aslında bu maymunu, tutsak eden hiçbir şey yoktur. Onu sadece onun kendi bağımlılığının gücü tutsak etmiştir. Yapması gereken tek şey elini açıp yiyeceği bırakmaktır. Ama zihninde açgözlülüğü o kadar güçlüdür ki bu tuzaktan kurtulan maymun çok nadir görülür.

Bizi de sabit fikirlere, saplantılara tutsak eden ve orada kalmamıza neden olan şey, arzularımız, nefsimiz ve zihnimizde onlara bağımlı oluşumuzdur. Yapmamız gereken aslında elimizi ve zihnimizi açıp benliğimizi ve bağımlı olduğumuz şeyleri serbest bırakmak, dolayısı ile tuzaktan kurtulup özgür olmaktır.

 Niyazi Mısri ‘nin bir sözünü çok severim; ”Yıkıldı kala-i fikrim, yapıldı dinim imanım.” Yani ben hiçbir şeyde kesin fikirli değilim. Ne zaman ki bende bazı kabullenmeler ve sabit fikirler oluşmuş ben kendimden çıkmışım. Ne zaman ki özgür ve sağlıklı düşünmeye çalışmışım o zaman doğruyu bulmuşum. Benim beynimde her ne olursa olsun kimsenin fikrini dinlemeden, doğruyu araştırmadan bazı kabullenmeler sabitlenmişse ben insanlıktan çıkmışım. Sadece beni ifade eden “ Dediğim dediktir.” sözünün hiç kimseye faydası yoktur. Ne zaman ki kafamdaki sabit fikirler yıkıldı. Hak ve adalet ne zaman arzularımın önüne geçti imanım tamam oldu.

Zihin tutsaklığı en büyük derdimizdir.

Mevlana “Yüzde ısrar etme doksan da olur, İnsan dediğinde, noksan da olur, sakın büyüklenme, elde neler var, bir ben varım deme, yoksan da olur, hatasız dost arayan dosttan da olur.”  derken ısrarın tehlikelerini ne güzel anlatmaktadır.

Sonsuz selam ve sevgilerimle, haftaya kadar hoşça kalınız. ……5.8.2013